Tot 1954 was voetbal een amateursport. “Nadat we in 1945 getrouwd waren zijn Gerarda en ik samen thuis fietstassen gaan maken. Later maakten we leren jassen waarna we ook sportartikelen gingen verkopen. De zaken gingen zo voorspoedig dat we een grote winkelruimte moesten hebben. We konden in 1956 in de St. Jacobsstraat een grote winkel huren. We verkochten er ook voetbalkaartjes voor DOS. Ik verkocht ze zelf op zondagochtend tot ik om 12.00 uur in het stadion moest zijn voor de wedstrijd. Voetballers van allerlei clubs kochten hun spullen bij ons. Sporthuis Temming hebben we vijftig jaar gehad en eind 2006 verkocht aan een trouwe medewerker.”
DOS was in 1954 afdelingskampioen. De club had grote ambities met talentvolle spelers uit eigen kweek die de club lang trouw bleven. Als versterking werd doelman Frans de Munck in 1957 van Fortuna gekocht. Hij had de bijnaam Zwarte Panter vanwege zijn uiterlijk en fabelachtige reactievermogen. “Een mooie man en echte vrouwenliefhebber die altijd heel relaxed was voor de wedstrijd. Onze trainer, de Oostenrijker Pepi Gruber, formeerde een hecht team. Hij was er dag en nacht mee bezig en zocht ook spelers thuis op. Als oudere speler had ik een speciale rol. Als er tegen een speler van ons team een zware overtreding gemaakt werd dan nam ik altijd wraak. Supporters in het stadion wisten dat en begonnen dan “Henkie, Henkie” te roepen”, vertelt Temming met een twinkeling in zijn ogen.
Het hele seizoen 1957- 1958 draaide het team geweldig. In de laatste wedstrijd was winst uit tegen NOAD uit Breda voldoende om landskampioen te worden. Een enorme teleurstelling in de stad toen de wedstrijd in 3-3 eindigde en DOS aan het eind van de competitie met een gelijk puntenaantal eindigde als Sportclub Enschede. Een beslissingswedstrijd in Nijmegen was bepalend voor het kampioenschap. Bekend is de ‘golden goal’ van Tonny van de Linden in de verlenging na 0-0 in de reguliere speeltijd.
De stad stond op zijn kop bij dit voor Utrecht ongekende en ongeëvenaarde succes. “Ik had alle wedstrijden van dat seizoen gespeeld en kreeg daardoor de maximale premie voor het kampioenschap. Dat was 1.100 gulden! Het geld dat ik verdiende met wedstrijdpremies, 100 gulden bij winst en 50 gulden bij gelijkspel zetten we op het spaarbankboekje voor onze kinderen. Zelf leefden we van de inkomsten van de zaak”.
Zijn laatste wedstrijd voor DOS speelt Temming in 1961 waarna hij nog een seizoen bij Velox voetbalt. Henk en Gerarda Temming hebben vier kinderen, vier kleinkinderen en een achterkleinkind. “Onze zoon Henk (59) was in zijn jeugd een talentvolle voetballer die in het Nederlands jeugdelftal speelde met onder andere Neeskens. Muziek was echter een grotere passie. Samen met zijn schoolkameraad Henk Westbroek vormde hij het muziekduo het Goede Doel en schreef muziek voor bekende liedjes als België, Vriendschap en dergelijke. Nu heeft hij een nieuw nummer voor de FC Utrecht geschreven”.
Henk Temming is in september 2007 door een hersenbloeding getroffen. “Ik was eenzijdig verlamd”, vertelt hij. “Het gaat nu beter, maar nog wel moeizaam. We zijn toch gelukkig omdat we samen zijn en zelfstandig kunnen wonen. Veel contact hebben we altijd met voetballers en hun echtgenotes uit mijn tijd gehouden. Het voetbal heeft ons prachtige vriendschappen en herinneringen opgeleverd. In de vijftiger jaren werd er weinig met voetbal verdiend maar ons levensgeluk is daar zeker niet minder om.”

Interview uit 2011, door Jan Jansen

Eerder geplaatst in De Oud-Utrechter