Als de zon uitbundig schijnt, mag ik graag in stadion Galgenwaard vertoeven. De collega’s die er vaker komen, weten waarom. Daar staat namelijk de perstribune met het grootste aantal zonuren van Nederland.

Geroutineerd halen de Utrecht-watchers het enige attribuut tevoorschijn wat er werkelijk toe doet: een zonnebril. Een pen? Ach, veel te schrijven valt er eigenlijk niet. De zon en het vertoonde spel hebben één ding gemeen: er recht inkijken doet pijn aan de ogen. Verder is het vooral van belang de oren open te zetten, want inderdaad: er gebeurt van allerhand.

En dan heb ik het niet over die authentieke worstverkoper die over de tribunes dwaalt met zo'n prachtige warmhoudinstallatie over z’n schouder. 'Waardeloos', meende een collega uit zijn mond op te vangen, maar het was toch echt 'Warremewos', op z’n Uteregs.

En ook niet over het moment dat de thuisploeg met twaalf man opereerde omdat de reeds gewisselde Edouard Duplan terug het veld weer in hobbelde, in de veronderstelling dat z’n team was gedecimeerd tot een tiental.

Nee, het ging ook niet over de martelgang van Frank de Boer die geen heropleving bespeurde in de prestaties van z’n discipelen, zelfs niet in een weekend waarin lijden en wederopstanding leidende thema’s vormden.

Zelfs de tonen van de plaatselijke kweelband Kensington masseerden de trommelvliezen in vergelijking met wat er elders in het stadion op vocaal gebied werd aangeheven.

Op de Bunnikside verrezen namelijk spreekkoren die het daglicht niet kunnen velen. Hamas, Hamas,alle joden aan het gas kreeg ik zelf nog mee, teksten van nog weerzinwekkender aard werden me een dag later voorgeschoteld via de collega’s van Metro.

Mijn vader zat bij de commando’s
Mijn moeder bij de SS
Samen verbrandden zij joden
Want joden die branden het best

De zieke geesten die deze zinnen achter elkaar hebben gezet en luidkeels ten gehore brachten, waren zo trots op het resultaat dat ze het op Tweede Paasdag ook nog eens op YouTube plaatsten. Als de tekst eenmaal tot je doordringt, verschijnt als vanzelf het kippenvel op de armen. Hoeveel hersencellen zitten er in een hoofd dat dit soort teksten uitbraakt?

Uiteraard zat FC Utrecht ermee in zijn maag en bood het namens de club excuses aan en uiteraard schreeuwde de buitenwereld moord en brand over dit walgelijke stukje samenzang.

Op dinsdag buitelden zo ongeveer alle maatschappelijke instanties over elkaar heen om er schande van te spreken, om aangifte te doen, om een onderzoek aan te kondigen of om Kamervragen te stellen.

Want zo gaat het namelijk altijd in de nastoot van dit soort uitwassen. En die fikse boete van de KNVB kunnen we ook uittekenen. Waarmee je uiteraard het probleem niet oplost, want overal waar Ajax verschijnt, bestaat er een kans op antisemitische uitlatingen.

Want daar zit natuurlijk ook een onderdeel van het probleem. Ajax-fans die zich om een of andere reden met het joodse volk vereenzelvigen. Er zijn verschillende studies geweest naar het hoe en waarom, maar niemand kan echt verklaren waarom het zo is. In het verleden hebben bestuurders als Uri Coronel zich groen en geel geërgerd aan deze totaal misplaatste en ongefundeerde uitingen.

Hoe hard ze het ook zingend en wel of niet springend mogen beweren: Ajax ís geen jodenclub. Nooit geweest ook, in de oorlog al helemaal niet. Lees het maar na in Simon Kupers standaardwerk Ajax, the Dutch, the War waaruit blijkt dat er bij de club in die donkere periode geen ander beleid werd gevoerd dan bij vergelijkbare verenigingen. En net als elders werden veel collaborateurs na de oorlog weer vrolijk als lid aangenomen.

Soms lijkt het er sterk op dat het enkel gaat om het uitlokken van dit soort trieste reacties zoals afgelopen zondag in Utrecht. Want als de harde kern van Ajax zich blauw zou verven en als smurfen uitgedost de tribunes zou betreden, zou de tegenreactie ook enkel van Gargamel-achtige allure zijn.

Zolang Ajax-supporters zich zonder enige reden blijven afficheren als joden, kun je dit soort spreekkoren, hoe weerzinwekkend en afkeurenswaardig ook, blijven verwachten.

Edwin Struis

Eerder geplaatst op Nu.nl op 8 april 2015