Ad van Liempt schreef jarenlang samen met Hans van Echteld en Ton de Ruiter de rubriek Vak P voor het AD.

En soms is daar dat ene succesje

Eenentwintig mei negentien vijfentachtig, als ik het goed heb.'' Hij heeft het goed, Jan-Willem van Ede. De 45-jarige Van Ede was dat jaar de keeper van dienst bij FC Utrecht. Good old Van Ede, momenteel als keeperstrainer werkzaam bij de KNVB, verdedigde 409 keer het doel van FC Utrecht. Verruilde FC Utrecht in 1996 voor PSV, waar hij in twee seizoenen tijd slechts 6 duels aan zijn eredivisietotaal toevoegde.
Herinneringen aan de 2-2, in de halve finale in de strijd om de KNVB-beker. FC Utrecht won, na penalty's in het Philips Stadion. Om uiteindelijk ook de finale van Helmond Sport te winnen.

Van Ede: ,,Wat een wedstrijd was dat. Ja, als je naar mijn mooiste herinneringen vraagt uit mijn loopbaan? Het was ook een van de meest bijzondere avonden uit de geschiedenis van het Utrechtse voetbal.'' De bekerwedstrijd verliep als een echte thriller. Van Ede: ,,Het had die avond ook zomaar 11-4 of 11-6 kunnen worden. Een wedstrijd waar alles op en aan zat.''

Ook Hans van Echtelt (66) aarzelt geen moment: ,,De mooiste PSV - FC Utrecht was zonder meer die van 1985. Halve finale beker.'' En met gevoel voor overdrijving: ,,Het was misschien wel de mooiste wedstrijd, ooit door FC Utrecht gespeeld.'' Van Echtelt was lange jaren de FC Utrecht-volger voor het Utrechts Nieuwsblad en is tegenwoordig een van de Vak P-columnisten. Hij somt uit het blote hoofd de elf Utrechters op, die de basis vormden voor het succes uit 1985 in Eindhoven. ,,Van Ede, Plomp, Du Chatinier, Lecker, Verkuyl, Adelaar, Wouters, Godee, Beukers, Van Loen en Van der Hooft.''

Voor het scoreverloop moeten we weer bij Van Ede zijn. ,,Laat me even denken. 1-0 door Hallvar Thoresen, 1-1 nog voor rust Jan Wouters, daarna 1-2 via Johan van der Hooft - dat wil zeggen: Van der Hooft kreeg 'm op zijn naam maar volgens mij was het eigen doelpunt van Piet Wildschut - en 2-2 na een kopbal van Ernie Brandts. Tussendoor miste Thoresen nog een penalty, hij schoot 'm geloof ik in de derde ring.''
In de strafschoppenserie werd de beslissende penalty gemist door René van der Gijp. De van de televisie bekende schaterlach van voetbalentertainer Van der Gijp klonk even niet. En wat deed Van Ede? Die maakte een vreugdesprong, zo bij Van der Gijp op de nek. In zijn ooghoeken zag Van Ede ene Hans van Breukelen afdruipen. De man die in 1985 in het doel van PSV stond, was stik chagrijnig. Niet van FC Utrecht kunnen winnen, de club waar hij groot was geworden; dat vond Van Breukelen absoluut niet om te lachen. Diens opvolger Van Ede: ,,Klopt, Hans was not-amused.''

Zeg niet dat het geheugen van Jan-Willem van Ede selectief is. ,,Tja, PSV-uit. Het liep niet altijd zo goed af. In het begin van mijn loopbaan deden we het zo slecht nog niet. Paar gelijke spelen. Maar later in mijn carrière... September 1989, we verloren er met 9-0. zullen we het daar maar niet over hebben?''
,,Eerlijk gezegd weet ik niet precies waarom we het met FC Utrecht altijd zo moeilijk hadden tegen PSV uit. Misschien is het wel vergelijkbaar met de wedstrijd tegen Ajax in Amsterdam. Ook daar was voor ons doorgaans niet veel te halen. Je moest het hebben van een incidenteel succesje.''

Dat incidentele succesje kwam tot stand onder trainer Nol de Ruiter (69), nu als scout bij FC Utrecht betrokken. De Ruiter, ook zo'n man die nooit verlegen zit om een mooie schets van de Utrechtse voetbalgeschiedenis: ,,Een geweldige wedstrijd, omdat we de finale haalden en die beker later wonnen. Het eerste echte succes van FC Utrecht.We wonnen na penalty's. Zij misten er twee, wij niet. Ton du Chatinier was dolblij, hij hoefde als aanvoerder de laatste penalty niet eens meer te nemen. Man van de wedstrijd? Jan-Willem van Ede.''

De sleutel tot het incidentele succes was volgens De Ruiter de Utrechtse groep van voetballers die allemaal tot het gaatje wilden gaan: ,,Allemaal van die bijdehante knapen. PSV had zoiets van: uit de nul houden, thuis winnen we makkelijk. Maar dat liep anders. Ik weet nog goed dat ik Jantje Lecker op René van der Gijp had gezet. Ook een leuke knul, die Van der Gijp. Riep hij, langslopend: ,,Lekker hè, die Lecker op mij zetten.'' De wedstrijd was zo hectisch, we stonden zeiknat langs de lijn, maar het was wel de moeite waard.'' Motiveren hoefden De Ruiter en zijn assistent Henk Vonk de spelers niet. ,,Het voetbal leefde, met al die Utrechtse jongens. De hele week door werden de spelers door de mensen in Utrecht opgenaaid. Op een goede manier, dan. Dat was toen ik bij DOS in het eerste speelde ook zo. Op de fiets naar het stadion, kwam je de supporters tegen. Dan wist je wat de mensen van je verwachten. Als speler had je maar een ding op die mensen voor: je moet je fiets binnen zetten. Dat, met elkaar ervoor gaan, had het team uit 1985 heel sterk.''

Feestvreugde op 21 mei 1985. Met een kopietje van de foto uit het FC Utrecht Museum naar de kantine van Zoudenbalch, FC Utrechts trainingscomplex. Uitbater Albert Boonen wil zijn kennis wel eens testen. ,,Is dat van de bekerfinale 1985?'' Boonen is warm, heel warm. Dan buigen de mannen van het schaduwbestuur van FC Utrecht zich over het papier en nemen de verzopen spelerskoppies waar.  ,Nee, bij de finale was het veel beter weer. Dat moet in Eindhoven zijn.'' De koppies op de foto leiden tot veel discussies. ,,Dat is Tonnie.'' Midden op de foto maakt de huidige hoofdtrainer van FC Utrecht, Ton du Chatinier, aanstalten om keeper Jan-Willem van Ede op de schouders te nemen.
,,Piet noemde wij hem.'' ,,Hoezo?'' ,,Jan-Willem is veel te lang.'' Lachsalvo's.
,,En is dat Jan Wouters?'' ,,Lijkt me niet de man met de camera in de hand.'' ,,En dat dan? Stroomberg?'' ,,Ja hoor, met twee keepers op het veld lukt het wel om PSV af te stoppen.'' Voor de duidelijkheid: Jan Stroomberg was er 21 mei 1985 na afloop van het duel als de kippen bij om Jan-Willem ('Piet') van Ede te feliciteren. FC Utrecht had aan één doelman genoeg om PSV met penalty's te bedwingen.

,,Of het mijn wedstrijd was? Ach, zonder geluk vaart niemand wel,'' beschouwt de doelman. ,,Een goede voetbalwedstrijd is natuurlijk altijd een teamprestatie Maar als je wint na strafschoppen mag je wel zeggen dat het een beetje mijn wedstrijd was. Zo eentje die je maar eens in de zoveel jaren meemaakt. En ja, wat was het daar in Eindhoven een ongelooflijk hondenweer. Maar dat merkte ik na afloop pas,'' aldus Van Ede.

Ad van Liempt

Eerder geplaatst in het AD op 10 april 2009