Een wandeling met een Utrechtse voetbalheld

Begin deze week wandelde ik met Tonny van der Linden door het Volksbuurtmuseum in Wijk C. We hadden hem beloofd om een keer naar de Waterstraat te komen om in alle rust naar de voetbalhelden van weleer te gaan kijken. De tentoonstelling ‘Zestig jaar betaald voetbal in Utrecht’ die onlangs in het clubhuis van Elinkwijk werd geopend, is intussen verhuisd naar het Volksbuurtmuseum en Van der Linden koos er voor in overleg met zijn familie om de drukke openingsbijeenkomst aan zich voorbij te laten gaan. Nu konden we – samen met zijn zoon John en enkele voetbalvrienden van Elinkwijk en historicus Gert van Es – op ons gemak alle nostalgische afbeeldingen bewonderen en zwart-wit beelden uit die periode bekijken.  

Het is al weer lang gelden – 8 juni 1958 – dat Ton van der Linden DOS in de verlenging tegen Sportclub Enschede naar de landstitel knalde. We hadden nu alle tijd om nog eens te bekijken op de bewaard gebleven film hoe die winnende treffer tot stand kwam. Ton gnuifde nog even toen hij zijn actie terugzag. De bal even op zijn voet caramboleren en dan verwoestend uithalen. ,,Ja, jongen, die bal zat er lekker in, dat zie je zeker wel,’’ voegde hij ons glimlachend toe. We konden alleen maar vol bewondering knikken en hem alsnog een schouderklopje geven, zoveel jaar na dato.  

We liepen verder door de tentoonstelling en stuitten op foto’s van het allereerste grote succes van FC Utrecht: het winnen van de KNVB-beker. Collega Ton de Ruiter maakte me attent op het feit dat het deze week precies dertig jaar gelden (4 juni 1985) is dat John van Loen de winnende treffer achter Helmond Sport-doelman Van der Meijden kopte en Galgenwaard in vuur en vlam zette. Een staaltje koopmanschap van de toenmalige voorzitter Theo Aalbers had de bekerfinale naar Galgenwaard gebracht zodat de FC Utrecht het thuisvoordeel genoot. En in de laatste minuut de beker pakte. 

De Utrechtse supporters hadden dus heel lang moeten wachten na de winnende treffer van Ton van der Linden in Nijmegen om een nieuw hoogtepunt te kunnen vieren. Misschien is dat ook de reden dat dergelijke successen in Utrecht zo uitbundig gevierd worden, de FC-fans zijn immers bepaald niet verwend met voetbalhoogtepunten. Dat is ook de reden dat ik zo dankbaar naast Ton van der Linden door het museum wandelde. Hij had er immers voor gezorgd dat ik in juni 1958 als jochie van vijftien jaar de mooiste middag van mijn leven mocht meemaken. 

Na afloop van onze rondwandeling in het museum namen we afscheid van Ton en John van der Linden, het was fysiek en mentaal een grote inspanning geweest voor de voormalige DOS-vedette. We besluiten om op een terras op het Vredenburg nog een bakkie koffie te drinken en om even na te praten over dit historische bezoek. Op een tafeltje naast ons neemt bij toeval een andere Utrechtse voetbalvedette plaats, je zou hem een verre opvolger van Tonny van der Linden kunnen noemen. Het is Ibrahim Afellay, die in zijn jeugd vijf jaar bij Elinkwijk speelde en ter plekke meteen een geanimeerd gesprek begon met mijn Zuilense vrienden.  

Ik bedacht meteen dat het misschien geen toeval is, de ontmoeting op die maandagmiddag. Misschien wel een allerlaatste wandeling met Ton van der Linden, maar zijn opvolging is intussen geregeld. Afellay is de laatste jaren landskampioen geworden bij PSV en Barcelona, en was ooit Talent van het Jaar in 2007. Hij is financieel onafhankelijk, Ton van der Linden is te vroeg geboren en heeft nooit het Grote Geld mogen incasseren. Maar toen ik met hem rondwandelde in het Buurtmuseum, proefde ik bij alle opmerkingen die Ton maakte bij het zien van de zwart-wit foto’s hoe ontzettend veel plezier hij aan zijn voetballoopbaan heeft overgehouden. En ik vroeg me ter plekke af wat het meeste waard is voor een mens.

Door: Hans van Echtelt

Eerder geplaatst op 030.nl op 2 juni 2015