Voor Sébastien Haller is FC Utrecht het paradijs

Na drie maanden is Sébastien Haller (20) de nieuwe publiekslieveling van FC Utrecht. Het Franse talent gold jarenlang als de grote belofte van zijn land, maar heeft de Eredivisie nodig om zijn naam te vestigen. Het verhaal van een gevoelsjongen met een grote toekomst.

Opluchting in Stadion Galgenwaard. In een verloren seizoen moest het duel met rivaal Ajax nog een keer het beste in de spelers van FC Utrecht omhooghalen. Het doel wordt met 1-1 deels gehaald. Hoewel zowel FC Utrecht als Ajax grossiert in fouten, voelt de late gelijkmaker in de Domstad als een overwinning. ‘Vanaf mijn eerste dag hier werd me het belang van de wedstrijd tegen Ajax kenbaar gemaakt.’ Sébastien Haller hijgt vlak na de wedstrijd uit en kijkt naar het veld. Het is de plek die inmiddels een belangrijke rol in zijn carrière inneemt.

Hoewel hij vorige week schitterde met Jong Frankrijk tegen Jong Oranje (4-1 zege), en kort daarvoor zelfs drie keer scoorde in een oefenduel met Jong Estland, was dat tot voor kort allerminst een vanzelfsprekendheid. Haller, jarenlang hét talent van het Franse voetbal, kwijnde weg op de reservebank van AJ Auxerre, uit-komend in de middenmoot van Ligue 2.‘FC Utrecht heeft mij bevrijd’, vertelt de spits. ‘Ik trainde op mijn zeventiende al mee met de eerste selectie van Auxerre, op mijn achttiende debuteerde ik. Het ging snel. De verwachtingen waren hooggespannen, maar dat was geen probleem. Ik speelde veel, scoorde gemakkelijk en maakte me nergens druk om. Tot vorig jaar. Het ging minder, met de ploeg en ook met mij. Aan het begin van het seizoen werd onze speelstijl rigoureus omgegooid. Voortaan was alles gericht op het fysieke. Dat vond ik maar niks, het leek nergens op wat we deden. Ik sprak dat ook zo uit. Dat werd me niet in dank afgenomen. Trainer Jean-Luc Vannuchi had me nauwelijks meer nodig. Ja, af en toe mocht ik spelen, maar ik merkte aan alles dat het vertrouwen weg was. Bij de club, maar ook bij mij. Het was beter om uit elkaar te gaan.’

En toen was daar opeens Didier Martel. Eind oktober, op een regenachtige herfstavond, zag hij tijdens het uitduel van Auxerre met Olympique Nîmes een spits met de kenmerken waarnaar hij op zoek was als scout van FC Utrecht. ‘Na vijf minuten wist ik het zeker: deze jongen kan de held van Utrecht worden’, herinnert Martel zich. De flamboyante aanvaller van weleer struint sinds afgelopen zomer de velden af op jacht naar talent. ‘Uit liefde voor FC Utrecht, mijn cluppie. Ik krijg kippenvel als ik denk aan mijn tijd als speler daar. Mijn zoon is op duizend meter van Galgenwaard geboren, mijn band met de supporters was zó intens. Toen ze me vroegen mee te helpen, was ik laaiend enthousiast. En nog altijd, want het is geweldig werken met hoofdscout Jordy Zuidam, Edwin de Kruijff en Wilco van Schaik. Stuk voor stuk warme mensen die alles voor de club overhebben. Ik ben blij dat ik FC Utrecht op deze manier iets terug kan geven.’

Met Haller kwam Martel direct met een voltreffer op de proppen. ‘Ik zag alles in hem wat ik zocht. Fysiek ijzersterk, opportunistische speelstijl, maar wel technisch begaafd en ondanks zijn lengte lichtvoetig voor een spits. Ik belde Jordy en zei: Ik heb er eentje! Vervolgens is het traject gestart. Ook Michael Mols heb ik naar hem laten kijken. Hij was natuurlijk dé spits van FC Utrecht en is nu ook als scout actief. Michael weet als geen ander wat een spits van FC Utrecht nodig heeft. Hij was ook enthousiast en zo had ik op een gegeven moment iedereen mee.’

Toch was het niet een kwestie van even oppikken. Haller was nog in het bezit van een doorlopend contract in Frankrijk en FC Utrecht had geen geld. Martel: ‘Met mijn handelsgeest is niets mis. Ik ben de tussenpersoon geworden en met hulp van FC Utrecht kregen we bij Auxerre een huurconstructie tegen een lage prijs voor elkaar.’ En Haller zelf? ‘Ik heb tegen hem gezegd: Je kunt twee dingen doen: hier blijven aanrommelen of in Nederland je carrière een geweldige boost geven. Die competitie en die club gaan jou veel geluk brengen!’

Met Sébastien Haller haalde FC Utrecht voor de achtste keer een Fransman richting Stadion Galgenwaard. Een overzicht:
NAAM SEIZOENEN DUELS
Didier Martel 1999-2000 44
David Di Tommaso* 2004-05 44
Marc-Antoine Fortuné 2005-07 51
Franck Grandel 2005-08 27
Loïc Loval 2007-11 83
Edouard Duplan 2010-heden 104
Matthieu Delpierre 2013/14 14
Sébastien Haller 2015-heden 12
*Overleden op 29 november 2005


De jonge spits knikt als hij de woorden van zijn landgenoot hoort. ‘Zo is het inderdaad gegaan, maar mijn twijfel had vooral met het onbekende te maken. Vanaf mijn dertiende speelde ik voor Auxerre; alles was vertrouwd. Dat een nieuwe omgeving goed was, vond ik ook, maar Nederland? Ik kende de topclubs Ajax, PSV en Feyenoord, had weleens van FC Utrecht gehoord, maar dat was alles. Bij ons wordt die competitie niet uitgezonden en behalve twee keer op een jeugdtoernooi was ik nog nooit echt in Nederland geweest.’

Toch besloot Haller de sprong in het diepe te wagen. Na ruim drie maanden heeft hij er nog geen moment spijt van gehad. ‘Deze club, pff, waar moet ik beginnen...? Het is een paradijs voor mij. De mensen zijn zo aardig. Van de man die de ballen oppompt tot de hoofdtrainer; ze helpen me met alles. En het vertrouwen doet veel met me. Daar ben ik heel gevoelig voor. Wie mij warmte geeft, krijgt warmte terug.’

Het leverde onlangs nog een emotionele steunbetuiging op uit onverwachte hoek. Waar FC Utrecht openlijk aangaf dolgraag door te willen met Haller, twijfelde het intern over het prijskaartje. De optie tot koop kon worden gelicht, alleen moest er dan wel een transfersom van 800 duizend euro op tafel komen. De supporters sprongen daarop voor de aanvaller in de bres. Rode shirts met de slogan Je suis Haller, je suis Utreg werden voor tien euro per stuk verspreid onder de achterban. Het opgehaalde geld moest de club helpen om de spits te halen. Een actie die alles zegt over de populariteit van de aanvaller en de emoties van de club. Middelmaat en grijs bestaan niet. Goed is geweldig en slecht is dramatisch. Haller hoort bij de eerste categorie en dan is er opeens veel mogelijk.

Afgelopen week kwam voor de fans het verlossende woord. Binnenkort tekent Haller, als FC Utrecht de optie licht, voor vier jaar bij. Aanvallend zit het met FC Utrecht wel goed, met Ruud Boymans en Sébastien Haller de komende jaren nog onder contract. Boymans liep dit seizoen in negen duels één op één, Haller was in elf duels al zeven keer trefzeker. Maar bovenal zijn het twee karakterspelers die qua postuur en mentaliteit tot de verbeelding spreken. ‘We hebben door zijn blessure nog niet samengespeeld’, zegt Haller, ‘maar ik hoor al vaak dat mensen bij die gedachte erg enthousiast worden. Het zou mooi zijn, want we zijn beiden altijd op jacht naar goals. Voor mij is dat mijn hele leven al mijn drijfveer. Ik leef van doelpunten, het is voor mij het allerbelangrijkste van het voetbal. Het geeft me zo veel plezier en vertrouwen om mijn team te helpen met goals. En als ik hier die fans helemaal tekeer zie gaan en mijn naam hoor scanderen... Een grotere prikkel is er niet.’


Het scoren gaat Haller in Utrecht weer gemakkelijk af en ook in het meevoetballen als balvaste spits maakt hij flinke stappen. ‘Het is echt een cultuuromslag. Ik had echt even tijd nodig. In Frankrijk zijn het gevechten van man tegen man, in Nederland is het genieten van de bal. Martel had daar gelijk in. Hier heerst de techniek en de tactiek, bij ons in Frankrijk is het fysieke voetbal dé speelstijl. Vanaf het begin wordt hier tegen me gezegd dat ik fysiek zo sterk ben, maar dat was me zelf nooit zo opgevallen. Ik ben er veel mee bezig, elke dag doe ik krachtoefeningen voor mezelf, maar dat is iets wat ik altijd gewend was. In Frankrijk is dat soms op een training veel belangrijker dan met een bal bezig zijn. Je moet spierballen hebben, hier moet je vooral handig zijn. Zelfs de verdedigers kunnen hier geweldig voetballen, ik wist in het begin niet wat ik meemaakte.’

Zowel binnen als buiten de lijnen is Haller toch snel gewend geraakt. Eén persoon speelde daarbij een bepalende rol: landgenoot Edouard Duplan. De rechtsbuiten trad op als tolk en ontfermde zich over het talent. ‘Edu is net zo oud als mijn broer en het voelt ook een beetje zo. Hij is heel belangrijk voor mij. Alles was nieuw, maar dankzij hem was alles al snel vertrouwd. Inmiddels ben ik op mijn plek. Met mijn vriendin woon ik in IJsselstein en met regelmaat zoeken we de drukte van de stad op. Het leven is hier goed en het voetbal lacht me weer toe. Meer heb ik niet nodig en daar ben ik FC Utrecht dankbaar voor.’

Duplan ziet zijn elf jaar jongere landgenoot met de dag groeien. ‘Sébastien is een heel goede jongen. Veel Franse talenten die op jonge leeftijd al veel hebben meegemaakt, hebben een arrogante houding van: Wie kan mij wat maken? Maar bij hem is dat juist het tegenovergestelde. Heel bescheiden, rustig, maar wel perfectionistisch en vastberaden om hier te slagen. Daarom heeft hij ook de gunfactor, bij mensen binnen de club en bij fans. Inmiddels spreekt hij al een aardig woordje Engels en kent hij de belangrijke Nederlandse woorden. Hij is losgekomen en heeft zijn vertrouwen terug. Hij is een monster op het veld, alleen moet hij dat zelf nog meer beseffen. Met zijn lichaam kan hij elke verdediger hier de baas. Daarom is het geweldig dat hij langer blijft. Maar de supporters moeten zich niet vergissen. Hij zal niet Mister FC Utrecht worden, want met zijn kwaliteiten gaat hij het nog ver schoppen. Geloof me: over een paar jaar speelt hij bij een topclub.’

Eind december meldde FC Utrecht trots op zijn eigen site dat er een Franse jeugdinternational naar de Domstad kwam. Ene Sébastien Haller. De naam kwam bekend voor op de redactie van VI, maar waar en wanneer was die naam voorbijgekomen? Een zoektocht in het archief levert een aflevering op van de oude rubriek Uitsmijter van Michel van Egmond met René van der Gijp uit de zomer van 2011. Van der Gijp gaf daarin aan dat hij zich, al liggend op zijn bank, had vermaakt met beelden van het WK Onder-17. Eén speler had zijn aandacht getrokken. ‘Bij die Fransen speelde een spits die geweldig was’, zei Van der Gijp een kleine vier jaar geleden. ‘Sébastien Haller heet-ie. Hij is 1 meter 85, zestien jaar oud en zo sterk als een paard. Ik zweer het je, die kun je zo bij Ajax in de spits zetten. Moeiteloos. Die jongen heeft alles: body, techniek, snelheid. Hij is de verbeterde uitvoering van Patrick Kluivert. Bij Haller klopten zelfs de verkeerde balaannames, gewoon doordat je zag welke goede ideeën erachter zaten. Heerlijk! Je kunt als scout allerlei velden afstruinen naar talent, maar beter dan die Haller vind je ze op dit moment niet, hoor. Die jongen heeft in zijn spel een soort innerlijke rust. Nee, ik zweer het je, als ik die Arsène Wenger was, had ik die Haller vanochtend al gekocht.’
Haller lacht als we hem confronteren met de woorden van de bekende analyticus. ‘Dat WK, ja, dat was een bijzonder toernooi. We kwamen niet eens zo ver, in de kwartfinale verloren we van gastland Mexico. Maar we kregen met onze lichting wel overal complimenten voor het aantrekkelijke spel. Grappig en bijzonder dat mijn spel destijds in Nederland al bij iemand was opgevallen. Ik ken hem niet, maar als ik het zo hoor, heeft hij er wel verstand van.’

Eerder geplaatst op vi.nl op 8 april 2015