Wat is de eerste plek waar je een landgenoot hier mee naartoe neemt?

‘Ik heb hem Utrecht laten zien, het centrum, de Domtoren en natuurlijk het stadion. Hij is ook bij de wedstrijden tegen PSV en Vitesse geweest. Dat vond hij geweldig, Australiërs zijn sportliefhebbers, dus die doe je daar altijd wel een plezier mee. De sfeer, en dan vooral het fanatisme. In ons land gaan mensen naar het stadion om bier te drinken, wat te zingen, soms te barbecuen en vervolgens met elkaar lekker te ontspannen. Voor welke club je ook bent. Hier in Nederland is de rivaliteit tussen supporters enorm. Behalve Utrecht zijn we natuurlijk ook al in Amsterdam geweest, voor een Australiër is dat toch een stad die bezocht moet worden.’

De stad waar volgens toeristen alles is toegestaan.

‘Veel jongeren uit Nederland reizen elk jaar naar Australië om van het leven te genieten en veel moois te zien. Andersom geldt dat zeker ook. Ik woon hier nu vier jaar en in die tijd zijn veel vrienden en bekenden van vroeger naar Europa gekomen. Om naar Parijs te gaan, Londen, Barcelona, maar zeker ook Amsterdam. Dat staat vaak boven aan het lijstje. Niet gek ook, toen ik daar voor het eerst was, zag ik dingen die bij ons absoluut onmogelijk zijn.’

Zoals?

‘De coffeeshops natuurlijk. Softdrugs zijn hier gelegaliseerd. Voor toeristen, en vooral de levensgenieters die uit Australië deze kant op komen, is dat een plek die vaak al snel wordt opgezocht. Dat is bij ons streng verboden, hier mag het gewoon. En ook de red light area is iets wat landgenoten altijd even willen zien. Dat mensen gewoon een buurt in lopen om er seks te hebben tegen betaling, en niemand kijkt daar raar van op.’

Volgens de laatste geruchten wordt Amsterdam mogelijk je nieuwe leefomgeving.

‘Ik hoor dat clubs me volgen, en ook Ajax wordt genoemd. Ik heb afgelopen week met FC Utrecht afgesproken dat we in de winterstop afwachten wat er voorbij komt. Het belangrijkste is dat het een club moet zijn met een grote kans op speelminuten.’

De clubleiding van FC Utrecht zegt dat jij niet gratis de deur wil uitlopen.

‘Het ideaalscenario zou zijn als er voor mij een mooie volgende stap komt met een club die ook financieel aan de wensen van FC Utrecht kan voldoen. Dan worden de club én ikzelf er beter van.’

‘De kans dat ik in de winterstop vertrek is heel groot. Het is belangrijk dat ook FC Utrecht tevreden is als ik de volgende stap maak’

Dat betekent dus dat je komende winter vertrekt, aangezien je na dit seizoen transfervrij bent.

‘Die kans is heel groot. Een transfervrije status is in het voetbal heel aantrekkelijk, maar voor mij is het dus belangrijk dat ook FC Utrecht tevreden is als ik de volgende stap maak. Dat kan met een mooi transferbedrag. Ik wil deze club met opgeheven hoofd verlaten.’

De overstap naar Ajax ligt gevoelig in Utrecht.

‘Die rivaliteit vind ik mooi. Elk jaar verheug ik me ook op de wedstrijden met FC Utrecht tegen Ajax. De sfeer die er dan loskomt, heel bijzonder. Het heeft voor mij als buitenlander geen diepere impact. En ik heb vorig jaar ook bij Mike van der Hoorn meegemaakt dat veel mensen je de transfer ook gunnen.’

Toch heeft Van der Hoorn nog niet aangetoond het niveauverschil aan te kunnen. Kan jij dat wel?

‘Mike is een goede verdediger, nog jong, dus heeft ook tijd nodig. Niemand kan hem verwijten dat hij de stap heeft gemaakt. Als voetballer wil je het hoogst haalbare, en ook voor mij is dat spelen in de top, bij een club die Europees voetbal speelt.’

Op het afgelopen WK heb je naam gemaakt als basisspeler van Australië, waardoor het buitenland toch ook een optie is? Vorig jaar zaten nog scouts van Udinese voor je op de tribune.

‘Ajax is net als FC Utrecht een goede club voor talenten’
‘Ik sluit niets uit, maar met een Nederlandse topclub kan je ook elk jaar Europees voetbal spelen. Het is dus zeker niet zo dat ik dit land moet verlaten voor een volgende stap. Het gaat mij in eerste instantie om het perspectief. Ajax is net als FC Utrecht een goede club voor talenten, waar je de kans krijgt met technisch voetbal. Het zou voor mij zeker een mooie volgende stap zijn.’

Je ambities tekenen je ontwikkeling. Vier jaar geleden had je heel andere gedachten.

‘Ik kwam hier met één doel: slagen bij FC Utrecht. Ik was een jong ventje, dat nog niet veel van de wereld had gezien. Ik was net achttien jaar en liet alles achter me om samen met Michael Zullo en Adam Sarota naar de andere kant van de wereld te gaan.

Wat wist je van Nederland?

‘De Eredivisie geniet bij ons een uitstekende reputatie. Brett Emerton en Jason Culina hadden er gespeeld en het was natuurlijk het land van Guus Hiddink, maar qua levensstijl was het voor mij onbekend. Van het land wist ik niet veel. De verhalen over Amsterdam had ik weleens gehoord, maar spraken absoluut niet tot de verbeelding.’

Je arriveerde in Nederland op een ijskoude winterdag.

‘Dat vergeet ik nooit meer. Ik had één trui meegenomen, dat moest toch wel voldoende zijn... Maar ik kwam hier en het was ijskoud. Achteraf begreep ik dat het een van de koudste winterdagen van de afgelopen dertig jaar was. Het deed gewoon pijn aan mijn handen en oren als ik buiten was. Op die momenten was het zo belangrijk dat ik samen met Michael en Adam was. We konden onze ervaringen delen, kwamen samen te wonen, en hielpen elkaar. Ik kon net een ei bakken, dan hield het wel op, maar Michael kon bijvoorbeeld wel weer heel goed koken. Via hem heb ik het beetje bij beetje geleerd. En zo werden we steeds wat zelfstandiger, hoewel er zeker ook momenten waren dat het zwaar was.’

‘Heimwee heb ik zeker wel gehad. Dan had ik vrienden gesproken, hing ik op, en zat ik daar. Alleen, ver weg, in Nederland’

Hoe uitte zich dat?

‘Je bent met elkaar, dat is fijn, maar je moet het uiteindelijk wel zelf doen. In het begin was het koud, donker, mensen waren vooral binnen. Terwijl ik uit een leven kwam waar alles buiten plaatsvond. Met vrienden op het strand hangen op vrije dagen, met de voetbalploeg op pad, veel familie om me heen. Het was een omslag, en ja, dan voelde ik me hier soms wel alleen. Heimwee heb ik wel gehad, op sommige momenten hunkerde ik echt wel naar mijn vertrouwde omgeving.

Beschrijf die momenten eens.

‘Dan had ik vrienden gesproken, zaten zij gezellig bij elkaar, hing ik op, en was het hier midden in de nacht. Zat ik daar alleen, ver weg, in Nederland. Dan gaan je gedachten terug naar alles wat lange tijd in je leven normaal was, waar je zo veel plezier uit haalde, het vertrouwde gevoel. Op die momenten was het doorbijten en focussen op waarvoor ik zo lang als voetballer had geknokt, wat ik zo graag wilde bereiken. Na mijn carrière kan ik nog lang genoeg die momenten in Australië beleven, nu mocht ik me er niet aan overgeven. Slagen in Europa, spelen in de Eredivisie, dat wilde ik altijd, en nu had ik die kans.’

Tommy Oar in duel met Robin van Persie tijdens Nederland-Australië op het afgelopen WK. Tommy Oar in duel met Robin van Persie tijdens Nederland-Australië op het afgelopen WK.
Heb je die momenten nu nog steeds?

‘Nee, ik ben hier niet alleen als voetballer gegroeid, maar ook als mens. Mijn gedachten gaan vaak terug naar Australie, alleen, het voelt niet meer als heimwee.’

Toch ben je nu wel als enige Australiër overgebleven bij FC Utrecht.

‘Adam speelt op huurbasis voor Brisbane Roar en Michael scheurde in de voorbereiding een kruisband af. Hij revalideert in Australië, waardoor ik inderdaad de enige Australiër in Utrecht ben. Toch ben ik zeker niet eenzaam. We woonden sinds vorig jaar ook niet meer bij elkaar. Het was een fantastische tijd, maar je wordt ouder en moet ook op jezelf kunnen wonen. Ik woon in het centrum van de stad, heb veel mensen leren kennen hier, en mijn vriendin uit Australië is voor haar studie in Kopenhagen. Ze studeert rechten en loopt daar stage. Als ze een paar dagen vrij is, komt ze deze kant op, en andersom ben ik daar ook al een paar keer geweest. We komen uit dezelfde regio in Australië, maar zullen de komende jaren een leven in Europa opbouwen. En ook mijn zus woont niet ver weg. Ze is verliefd geworden op een Belg, en woont in Antwerpen. Ze hebben ook al een zoontje, dus de familie aan deze kant van de wereld breidt zich uit. We zien elkaar vaak, en mijn ouders komen ook regelmatig over. Ik heb dus genoeg afleiding.’

‘Inmiddels ben ik zelfs de kou gaan waarderen, en dan vooral de sneeuw’

Je hebt je weg gevonden?

‘Ik wilde hier slagen, dan is het ook goed om buiten het voetbal een leven op te bouwen. In mijn vrije tijd ben ik gaan kijken wat dit land allemaal te bieden heeft. Geregeld ga ik naar Amsterdam, ik houd van muziek, dus heb met Paradiso wel een plek gevonden waar ik graag kom. Optredens van allerlei bandjes trekken mijn aandacht, mijn smaak is heel breed. Ik luister net zo graag naar Bob Dylan en Neil Young als naar Coldplay en The Killers. Muziek geeft me rust, en ik speel zelf ook gitaar, maar dat mag geen naam hebben. Het is meer wat in het wilde weg tokkelen. Nederland is een ideaal land voor muziekliefhebbers. Elke week is er wel ergens iets te doen. Daardoor kies ik mijn momenten van ontspanning. Het leven in Nederland heeft me steeds meer plezier gegeven. Zelfs de kou ben ik gaan waarderen, en dan vooral de sneeuw. Zodra ik zie dat het wit is buiten, maak ik foto’s die ik doorstuur naar de mensen in Australië.’

Het contrast blijft groot met de plek waar je opgroeide, vlak bij de mooiste stranden van Australië.

‘Ik kom van Broadbeach, dat ligt in Queensland, tussen Gold Coast en Brisbane aan de oostkust van Australië. Wie Down Under is geweest, kent ongetwijfeld die streek. Veel toeristen trekken daarheen omdat daar de stranden geweldig zijn. Het is ook een mooi gebied voor surfers en andere watersporters. De laagste temperatuur ligt rond de tien graden, maar dan is het een héél koude nacht. Overdag is de warmte een vast gegeven, en dat zorgt voor een relaxte leefstijl.’

In het land van rugby en cricket koos jij als kleinste jochie van de klas voor voetbal.

‘Andere sporten vond ik ook wel aardig, maar voetbal en dan vooral de Premier League trok mijn aandacht. Geregeld ben ik als jochie ’s nachts opgebleven om wedstrijden van Leeds United te zien. Dat was mijn club, met landgenoten als Mark Viduka en Harry Kewell. Inmiddels worden allerlei competities uitgezonden, ook de Eredivisie is wekelijks op tv in Australië, maar vroeger was het alleen Engeland. Als kind was ik bezeten van de sport.’

Toch kom je uit een familie waar de bal nou niet bepaald centraal stond.

‘Mijn twee broers konden ook een aardig balletje trappen en mijn zus was best sportief, maar de aandacht bij ons thuis ging vooral naar andere zaken. School was het belangrijkste. Ik heb het hoogste diploma van de middelbare school gehaald, vergelijkbaar met het atheneum in Nederland, alleen wist dat ik eerst alles op het voetbal wilde gooien. Daarin was ik anders dan de rest. Mijn twee broers zijn werkzaam in de geneeskunde, de een als orthopeed en de ander als chirurg. En mijn zus heeft een studie in business afgerond. Mijn vader is werkzaam als financieel dienstverlener, mijn moeder is fysiotherapeute. Bij ons thuis was de sport, zoals bij alle Australiërs, de geliefde vrijetijdsbesteding. We deden het allemaal vol overgave, maar ik was net wat fanatieker dan de rest. Natuurlijk was dat even wennen voor mijn ouders. Mijn broers en zus gingen naar de universiteit, ik vertrok op mijn achttiende zo ineens naar Europa om met voetbal mijn geld te verdienen.’

Tommy Oar galoppeert langs PSV-verdediger Santiago Arias. Tommy Oar galoppeert langs PSV-verdediger Santiago Arias.
Als grootste talent van Australië vertrok je naar Nederland. Voelde je enige druk dat je moest slagen in Europa?

‘Het ging heel snel met me. Een paar jaar maakte ik deel uit van de Queensland Academy of Sports, daar speelden de grootste talenten uit de regio in allerlei takken van sport, op mijn zestiende tekende ik al mijn eerste contract en debuteerde ik op het hoogste niveau voor Brisbane Roar en na dat seizoen werd ik verkozen tot het grootste talent. Vervolgens kwam de stap naar Nederland, en gelukkig kwam ik bij FC Utrecht terecht. Ik had me geen betere club kunnen wensen. Vanaf de eerste dag werden we goed opgevangen, zowel binnen als buiten de lijnen. De druk was ook niet direct heel groot. We kregen de tijd om te wennen. Ik had Dries Mertens voor me, dus zag zelf ook dat ik nog even nodig had om zijn niveau te evenaren. Bovendien werd hier een heel ander soort voetbal gespeeld.’

Een speltype dat meer bij jouw fysieke vermogens past?

‘Zeker. In Australië is het vooral kick and rush. De oude Engelse manier, lange bal en gaan. Negentig minuten lang. Voor het publiek heel aantrekkelijk, maar tactisch en technisch is het van een ander niveau. De Nederlandse speelstijl past meer bij me, en ik kon me er ook aan optrekken. Als linksbuiten, vorig seizoen zelfs als linkermiddenvelder in een 4-4-2-systeem, met ruimte voor me om in te duiken, en dit seizoen weer in een spelconcept met drie spitsen. In beide systemen kan ik spelen en heb ik mezelf hier perfect kunnen ontwikkelen.’

Volgens trainer Robby Alflen beschik je over een mentaliteit waar veel jonge spelers in Nederland een voorbeeld aan kunnen nemen. Wat bedoelt hij hiermee?

‘Het is denk ik de Australische drive. Wij zijn een groot land qua oppervlak, maar niet qua inwoners. Met 23 miljoen inwoners kunnen we toch in vrijwel elke sport een rol van betekenis spelen. Dat komt doordat we beseffen dat inzet het begin van alles is. Ik ben helemaal uit Australië gekomen om hier te slagen. In een voetbalcultuur, die veel beter is dan ik was gewend. Elke training probeer ik daarom ook te benutten om mezelf te verbeteren. Dat kan hier, omdat de omstandigheden top zijn. Goede trainers die je begeleiden, wedstrijden in een mooie competitie. Op Australische sporters valt voldoende aan te merken, maar ze zullen wel altijd volle bevlogenheid tonen. Dat is misschien wat de trainer bedoelt, maar dan doe je sommige Nederlanders wel tekort. Ik heb Kevin Strootman bij FC Utrecht meegemaakt, de drive die hij er elke dag in gooide, was indrukwekkend.’

Een andere eigenschap die wordt geroemd is je voorzet, algemeen directeur Wilco van Schaik noemt jou ‘de Koning Assist van Nederland’.

‘De voorzet heb ik altijd wel in me gehad. Alleen, het leverde nog te weinig op. Dat heeft ook met een spits te maken. Met Ruud Boymans hebben we nu iemand die als afmaker continu op zoek is naar het doelpunt. Als ik de bal aansnijd, weet ik dat hij alert is om er iets mee te doen. Ik sta al op zes assists dit seizoen, laat dat aantal nog maar even oplopen.’

Je behoort tot de nieuwe generatie Australische voetballers. Wat mogen we daarvan verwachten?

‘In Australië zal Guus Hiddink altijd een held blijven’
‘Op het afgelopen WK hebben we ons voor de eerste keer aan de wereld laten zien. Vooraf dachten veel mensen dat we elke wedstrijd weggespeeld zouden worden. In Brazilië hebben we het tegendeel bewezen. Tegen Chili verloren we op een ongelukkige manier, tegen Nederland waren we heel dicht bij een stunt en ook tegen Spanje boden we veel weerstand. Dat biedt perspectief voor de toekomst. De sport groeit enorm, de competitie in Australië wordt steeds beter en in Europa zal de nieuwe generatie zich verder moeten ontwikkelen. Daar wil ik graag deel van uitmaken. Als kind heb ik het begin van de opmars meegemaakt. Het lukte Australië om zich te plaatsen voor het WK in Duitsland, met dank aan Guus Hiddink. Ik hoor dat hij hier onder druk staat, maar in Australië zal hij altijd een held blijven. Hij heeft ons het laatste zetje gegeven richting een mooie voetbaltoekomst, en sindsdien zitten we als voetballand in de lift.’

Komende winter moet de strijd om de Asian Cup in eigen land een nieuw hoogtepunt worden.

‘De stadions in Australië zullen vol zitten en de mensen zijn er nu al mee bezig. Als we met de nieuwe generatie direct een mooie prijs kunnen pakken, kan het een volgende boost geven. De verwachtingen zijn hoog, ik kijk ernaar uit. Als de winterstop hier begint, ga ik in Australië bij familie en vrienden kerst vieren, en vervolgens wacht de voorbereiding op de Asian Cup. Dat toernooi is in januari; 2015 kan heel mooi van start gaan.’

Dus de kans is groot dat je half december Utrecht verlaat en er niet meer terugkeert…

‘Die kans bestaat. Mocht er in januari een mooie club voorbij komen, dan zullen de onderhandelingen op afstand moeten worden gevoerd. Ach, ik zie het allemaal wel. Utrecht heeft me volwassen gemaakt, in deze stad en bij deze club heb ik tot op de dag van vandaag een mooie tijd. Ik kwam als jochie en zal vertrekken als volwaardige speler van de club. Daar ben ik trots op.’

Eerder geplaatst in VI op 12 november 2014