Als 17-jarige speelde Verrips in het eerste van Holland, onder trainer Henk Vonk. Na 1 jaar in de 2e klasse vertrok hij naar het C-team van FC Utrecht, het toenmalige Jong-FC. Hij werd op advies van Henk Vonk zonder testwedstrijd opgenomen in de selectie van Jan Verkaik waarin ook Van Ede, Plomp, Monster en Verkuyl zaten. Later kwamen daar Van Loen en De Wit bij. Na een half jaar mocht hij meetrainen met het eerste. "Ik kwam erbij in het jaar dat het stadion werd afgebroken en ik liep daar tussen Wildbret, Van Hanegem, Van Veen, Van der Lem en Tervoort. We speelden toen vaak jong tegen oud. We hadden toen een behoorlijk groep goede jonge spelers als Wouters, Kruys, Adelaar, Carbo, Monster, Van de Akker en Du Chatinier. We verloren altijd van die oudjes, puur op inzicht werden we weggespeeld. Daar leer je zoveel van als jonge speler. Ik heb toen ook nog met kwartetten rond de straat gelopen om de club van de ondergang te redden en een plaatje gemaakt, We geven het niet op". Op 6 maart 1982 maakt Verrips zijn debuut in de uitwedstrijd tegen AZ '67: in de 2e helft komt hij in de ploeg voor Bert Gozems. Het begin van een mooie carrière.

ls ik vraag om het hoogtepunt uit zijn carrière noemt hij de bekerfinale tegen Helmond Sport: "Het gaat dan om het winnen van die beker, de spanning van die wedstrijd en de twee halve finales tegen PSV. Toen Van Loen in blessuretijd van de finale die bal er in kopte werd iedereen gek in en buiten het veld, wat een ontlading".
Andere hoogtepunten zijn de Europese wedstrijden. Hij begint bij Real Madrid, maar gaat gelijk over op Dinamo Kiev. Verrips begint een minutenlang verhaal over deze voetbalmachine uit Kiev: "Nol de Ruiter was wezen kijken en vertelde ons dat ze daar in een laag tempo speelden. Wij moesten in de thuiswedstrijd in de eerste helft in een hoog tempo spelen en dat we zeker met 1-0 of 2-0 voor moesten staan met de rust. We speelde de eerste helft in een verschrikkelijk hoog tempo en kwamen met 1-0 voor. In de rust zeiden we al tegen elkaar dat we dit nooit konden volhouden. Na rust gingen zij een tempo hoger spelen maar komen wij op 2-0 en vlak voor tijd maken zij een strontgoal en wordt het 2-1. Het bleek achteraf, toen ze de Europacup wonnen, wel de enige nederlaag van hun in dat jaar. Die twee wedstrijden zijn toen live in Rusland op de televisie geweest, ze vonden ons een hele goede ploeg". De wedstrijd in Kiev heeft op Verrips behoorlijk veel indruk gemaakt. "Er zaten daar 106.000 toeschouwers, je wist niet wat je overkwam. We dachten ook dat zij met meer spelers speelden dan wij maar zij waren conditioneel zo sterk. Na die 0-1 van Ton de Kruyk gaven ze even gas bij en stonden even later weer voor. Het werd 4-1 maar als zij doorgegaan waren dan had het zomaar 8-1 kunnen worden".
Het seizoen '86-'87 had de primeur met een nacompetitie om Uefacup-voetbal. FC Utrecht speelde daarin met de drie andere periodekampioenen: Roda JC, FC Twente en VVV. De grote held in deze nacompetitie was Erik Willaarts. "We hadden een ploeg die voor elkaar door het vuur ging, maar konden ook nog eens redelijk voetballen. Ook heel belangrijk was dat Nol de Ruiter heel goed de sfeer er in wist te houden, we gingen regelmatig met z'n allen wat eten of drinken. Nol was toen echt een sfeertrainer", aldus Verrips. De bizarre slotwedstrijd tegen Roda JC zal altijd een memorabele dag blijven in de historie van FC Utrecht. Terwijl Roda JC haar laatste kans verpest door met 4-2 van FC Utrecht te verliezen, gooit FC Twente de eigen glazen in door thuis te verliezen van VVV. "Jan Reker, destijds trainer van Venlonaren, had Nol de Ruiter toen al gebeld en zei dat VVV wel zou winnen. Er was namelijk al wat heibel tijdens eerdere confrontaties. Hij zei tegen Nol: win jij maar gewoon, want wij winnen van Twente", vertelt een lachende Verrips.

Wat een ander hoogtepunt moest worden van Herman Verrips, werd daarentegen een nachtmerrie. In de wedstrijden tegen Hellas Verona had hij Preben Elkjær-Larsen, destijds een grote naam in Europa, compleet onzichtbaar gemaakt. Tot in de slotfase Verrips een afvallende bal wil wegwerken tot corner maar de bal verkeerd raakt en in de hoek van het eigen doel schiet en FC Utrecht verliest met 2-1. "Ik heb dat moment ook nooit terug gezien. Misschien dat ik het over een aantal jaar een keer bekijk. Het hoort bij het voetbal dat je twee wedstrijden de uitblinker bent, maar uiteindelijk de schlemiel door zo'n lullig moment". (Noot van de redactie: Drie dagen na de verloren uitwedstrijd in Verona speelde de FC op zaterdagavond in Haarlem. Het werd een 0-1 zege door een eigen doelpunt van Haarlem na een voorzet van .......Verrips.)

"Onder Ab Fafié hadden we het gouden driehoekje met Rob Alflen, Edwin de Kruijff en ik. Als we voor kwamen gaven we geen kansen meer weg en zodoende wonnen we veel wedstrijden met 1-0 of 2-1. Fafié is een goede trainer, tactisch heel goed, maar hij gebruikte de groep. Ik was volgens hem de beste speler en had de beste trap en voorzet maar werd anderhalf jaar later op een zijspoor gezet omdat ik opkwam voor de belangen van de groep. Het ging toen goed onder Fafié en daardoor had hij wat meer te vertellen. Hij was bang dat ik bij het bestuur om zijn ontslag zou vragen omdat ik daar al jaren liep en min of meer bij het meubilair hoorde". In die periode brak Ferdi Vierklau door en werd Verrips verbannen naar de bank. "Ik mocht als dank in mijn laatste wedstrijd thuis tegen Ajax vijf minuten voor tijd invallen. Na de wedstrijd heeft Van Ede met nog een paar spelers me nog wel op de schouders genomen en een rondje door het stadion gegund maar voor mij hoefde dat niet meer. Ik heb nog wel van de spelersgroep en de supportersvereniging cadeaus gekregen", aldus een teleurgestelde Verrips.

Verrips speelde nog 2 jaar betaald voetbal bij Zwolle en heeft daarna nog anderhalf jaar lang thuis gezeten op zoek naar werk. "Toen ben ik begonnen bij de gemeentereiniging achter de vuilniswagen en negen jaar later ben ik samen met drie collega's teamchef van de ophaal- en binnenstaddienst van de gemeentereiniging Stadswerken, zoals dat nu heet, en hebben we ongeveer 120 man onder ons werken", vertelt hij trots. "In het begin was het wel wennen om in de volksbuurten van Utrecht achter de wagen te lopen en dan word je wel eens herkend. Daar heb ik me ook nooit voor geschaamd en ben er ook trots op dat ik nu deze functie heb bereikt op eigen kracht". Verder is Verrips al weer 5 jaar trainer bij DSO/Ultrajectum. Daarvoor was hij trainer bij Zwaluwen Vooruit en KDS. Een functie als jeugdtrainer bij FC Utrecht is er nooit van gekomen. "Al heb ik me wel een keer aangemeld om de B1 te trainen maar toen werd er voor een ander gekozen die ook de keepers kon trainen. Dat vind ik wel jammer, zeker omdat Nol de Ruiter toen hoofd opleidingen was en wist dat ik in de WW liep".

FC Utrecht volgt hij nog op de voet, al kan hij er niet vaak komen door zijn functie als trainer. Probleemloos neemt hij de huidige selectie door en is vol lof over Fortuné en Dickoh. Verrips noemt FC Utrecht een goede club met een geweldige supporterschare. Hij vervolgt met de belangrijkste verschillen tussen toen en nu: "Tegenwoordig zitten er bijna 20.000 mensen op de tribunes terwijl er bij ons 5.000 kwamen. Dit publiek kan een ploeg over een dood punt heen helpen. Ik weet zeker als wij in onze tijd zo'n publiek hadden wij elk jaar bij de eerste 5 zouden eindigen". Als we overgaan op jeugdvoetbal belanden we al snel bij de talenten van FC Utrecht. Verrips kijkt, gezien de namen die naar voren komen, naar de verdedigers: "De ontwikkeling van Erik Pieters is heel goed, al verwacht ik meer van Mike van der Kooy. Die steekt met kop en schouders boven de rest uit".
Een aantal keer per jaar verschijnt Verrips in een FC-shirt op de velden in de regio. Samen met oud-spelers als Jan van de Akker, Erik Willaarts, Johan van der Hooft, Leo van Veen, Ton de Kruyk, Foeke Booy en John van Loen spelen ze wedstrijden als Happy Utrecht tegen regionale amateurclubs. Verrips over deze wedstrijden: "Dat is allemaal puur voor de lol, we krijgen daar niks voor. Zelfs Johan van der Hooft komt daar uit Brabant voor naar Utrecht. Hij en Plugboer spelen liever met ons mee dan met wedstrijden van andere clubs waar ze gespeeld hebben. Dat zegt wel genoeg over de sfeer bij FC Utrecht". En even fanatiek als vroeger gaan ze die wedstrijden in. "Ja, die wedstrijden willen we wel winnen. We komen om plezier te maken, maar zodra we op het veld staan willen we wel winnen". Zo is de band tussen Verrips en FC Utrecht nog steeds aanwezig. "Ik heb successen meegemaakt bij FC Utrecht, maar ook mindere tijden. Maar al met al heb ik toch wel een wereldtijd gehad bij FC Utrecht".

Patrick van Tergouw

Eerder geplaatst in FCU Fans! in 2006